Την ίδια ώρα που την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και, γενικά, την ελληνική κοινωνία τη βασανίζει το ερώτημα κατά πόσο η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα πρέπει να γίνει η όχι, οι καταλήψεις στη σχολή μας καλά κρατούν!
Ο αγώνας, λοιπόν, για... να μη χαθεί το εξάμηνο φαίνεται ότι θα είναι σκληρός, αλλά την ίδια στιγμή, η αμηχανία (ή η αδιαφορία) που υπάρχει στη γραμματεία και τους καθηγητές της σχολής μας είναι ξεκάθαρη. Εκτός των καταλήψεων, οι οποίες αναβάλουν επ' αόριστο τη συμπλήρωση των απαιτούμενων ωρών για να θεωρηθούν τα μαθήματα της σχολής διδαχθέντα, παρατηρείται μία παθητικότητα στην οργάνωση των σχολών και στην τήρηση των τυπικών, έστω, χρονοδιαγραμμάτων! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση προγράμματος εξεταστικής (παρά τα όσα μας συνήθιζε η "τυπικότατη" σχολή μας) που να... υπονοεί ότι οι καταλήψεις είναι κάτι το "αφύσικο" που δεν είναι επηρεάζει την επίσημη πλευρά των πραγμάτων.
Ασφαλώς, αυτό αναδεικνύει το γεγονός ότι όλο το βάρος σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας έχει δοθεί στις καταλήψεις και την πολυσυζητημένη αναθεώρηση του άρθρου 16 και διαψεύδει όσους θεωρούσαν ότι οι αντιδράσεις θα ήταν πρόσκαιρες και όχι δυναμικές. Ασχέτως του αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την εξέλιξη αυτή, μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να θεωρούμε πιθανότατο το ενδεχόμενο να χαθεί το εξάμηνο;
